Melis van der Sluis is geboren te Bolsward (Turfkade 31) op 1 mei 1931. Melis begint na de oorlog een onderwijzersopleiding aan de Openbare Kweekschool op het Groot Schavernek in Leeuwarden. Die zou hij niet afmaken, want hij kiest ervoor, vooral op aandringen van zijn moeder Jeltje, om al op 20-jarige leeftijd, samen met zijn een jaar jongere zus Gretha, het gezin in december 1951 met de M.S. Sibajak vooruit te reizen naar Hamilton, Nieuw-Zeeland. De rest van het gezin kon pas overkomen, wanneer broer en zus werk en onderdak gevonden hadden.
In Hamilton vindt Melis zijn beoogde doel. Hij ontmoet hier de Deense Ruth uit Odense, waarmee hij huwt. Op de Ardmore Teachers College waar Melis 12 jaar lang les geeft maakt hij gebruik van de faciliteiten op de kunstafdeling en bekwaamt hij zich onder leiding van de bekende Nieuw-Zeelandse pottenbakker Peter Stichbury verder in het draaien op de schijf. In 1968 begon zijn uiteindelijke beroep als keramist. Het echtpaar koopt een fraaie, grote woning langs de rivier de Waikato waar genoeg ruimte is om een groot atelier in onder te brengen en waar de grondstof voor zijn werk voor het oprapen ligt: de klei van de rivier.
Al snel werd het geslaagde kunstenaarschap van Melis van der Sluis in Nieuw-Zeeland onderkend. De eerste tentoonstelling (1978) hield Melis in het Keramiek Museum Princessehof te Leeuwarden. Zijn laatste werk in Nederland werd aangeboden bij Galerie De Roos van Tudor in Leeuwarden. Tussendoor werd een Zomertentoonstelling in de jaren ’90 in het stadhuis van Bolsward gehouden met het werk van de oud-stadgenoot. Van Melis zijn tentoonstellingen georganiseerd in Nieuw-Zeeland, de VS, Japan, Korea, Australië, China en Friesland.
Hoogtepunt is dan zijn expositie tijdens ‘Simmer 2000’ en de door hem vervaardigde schaal die Koningin Beatrix van het gemeentebestuur van Hamilton kreeg toen zij in hetzelfde jaar Nieuw-Zeeland bezocht.
Hoewel Melis ruim 70 jaar woonachtig is in Nieuw-Zeeland, is zijn band met Friesland bijzonder hecht gebleven. Hij onderhield tot het laatst nog veel nauwe contacten in de provincie en was daar tot voor enige jaren een trouw en bijna jaarlijks terugkerende bezoeker.
Melis overlijdt te Hamilton op 3 februari 2023 (tekst onder ander uit de moAnne, 14 februari 2023).
Afbeeldingen: Een jonge Melis met zijn vrouw Ruth in hun showroom in Hamilton rond 1970 (bron Facebook); Melis aan de draaischijf (bron Facebook); Melis tussen zijn latere werk (bron Facebook); Portret van Melis op latere leeftijd (bron Facebook); Theepot en kom met oren (bron Veilinghuis Ald Fryslân); Golvend wandplastiek (bron Veilinghuis Ald Fryslân); Vaasvorm (bron Veilinghuis Ald Fryslân); schoenvormig object (bron Galerie de Roos van Tudor); signaturen.
Werk:
Boeiende oppervlaktestructuren, veroorzaakt door aardbevingen en erosie zijn de bron van inspiratie voor zijn werk. Het ritme van tijd en aardbevingen, kleurschakeringen van de grondlagen en de oppervlaktestructuren van de jonge Nieuw-Zeelandse landschap zijn terug te vinden. Het werk is opgebouwd met de hand, uit plakken Chamotteklei, gedecoreerd met afdrukken, inkrassingen, oxides, engobes en soms glazuren. Gebrand in een gereduceerde atmosfeer tot 1300° geeft het werk de warme aardekleuren van de vulkanische eilanden van Nieuw-Zeeland (tekst Galerie De Roos van Tudor)
Melis van der Sluis is geboren te Bolsward (Turfkade 31) op 1 mei 1931. Melis begint na de oorlog een onderwijzersopleiding aan de Openbare Kweekschool op het Groot Schavernek in Leeuwarden. Die zou hij niet afmaken, want hij kiest ervoor, vooral op aandringen van zijn moeder Jeltje, om al op 20-jarige leeftijd, samen met zijn een jaar jongere zus Gretha, het gezin in december 1951 met de M.S. Sibajak vooruit te reizen naar Hamilton, Nieuw-Zeeland. De rest van het gezin kon pas overkomen, wanneer broer en zus werk en onderdak gevonden hadden.
In Hamilton vindt Melis zijn beoogde doel. Hij ontmoet hier de Deense Ruth uit Odense, waarmee hij huwt. Op de Ardmore Teachers College waar Melis 12 jaar lang les geeft maakt hij gebruik van de faciliteiten op de kunstafdeling en bekwaamt hij zich onder leiding van de bekende Nieuw-Zeelandse pottenbakker Peter Stichbury verder in het draaien op de schijf. In 1968 begon zijn uiteindelijke beroep als keramist. Het echtpaar koopt een fraaie, grote woning langs de rivier de Waikato waar genoeg ruimte is om een groot atelier in onder te brengen en waar de grondstof voor zijn werk voor het oprapen ligt: de klei van de rivier.
Al snel werd het geslaagde kunstenaarschap van Melis van der Sluis in Nieuw-Zeeland onderkend. De eerste tentoonstelling (1978) hield Melis in het Keramiek Museum Princessehof te Leeuwarden. Zijn laatste werk in Nederland werd aangeboden bij Galerie De Roos van Tudor in Leeuwarden. Tussendoor werd een Zomertentoonstelling in de jaren ’90 in het stadhuis van Bolsward gehouden met het werk van de oud-stadgenoot. Van Melis zijn tentoonstellingen georganiseerd in Nieuw-Zeeland, de VS, Japan, Korea, Australië, China en Friesland.
Hoogtepunt is dan zijn expositie tijdens ‘Simmer 2000’ en de door hem vervaardigde schaal die Koningin Beatrix van het gemeentebestuur van Hamilton kreeg toen zij in hetzelfde jaar Nieuw-Zeeland bezocht.
Hoewel Melis ruim 70 jaar woonachtig is in Nieuw-Zeeland, is zijn band met Friesland bijzonder hecht gebleven. Hij onderhield tot het laatst nog veel nauwe contacten in de provincie en was daar tot voor enige jaren een trouw en bijna jaarlijks terugkerende bezoeker.
Melis overlijdt te Hamilton op 3 februari 2023 (tekst onder ander uit de moAnne, 14 februari 2023).
Afbeeldingen: Een jonge Melis met zijn vrouw Ruth in hun showroom in Hamilton rond 1970 (bron Facebook); Melis aan de draaischijf (bron Facebook); Melis tussen zijn latere werk (bron Facebook); Portret van Melis op latere leeftijd (bron Facebook); Theepot en kom met oren (bron Veilinghuis Ald Fryslân); Golvend wandplastiek (bron Veilinghuis Ald Fryslân); Vaasvorm (bron Veilinghuis Ald Fryslân); schoenvormig object (bron Galerie de Roos van Tudor); signaturen.
Boeiende oppervlaktestructuren, veroorzaakt door aardbevingen en erosie zijn de bron van inspiratie voor zijn werk. Het ritme van tijd en aardbevingen, kleurschakeringen van de grondlagen en de oppervlaktestructuren van de jonge Nieuw-Zeelandse landschap zijn terug te vinden. Het werk is opgebouwd met de hand, uit plakken Chamotteklei, gedecoreerd met afdrukken, inkrassingen, oxides, engobes en soms glazuren. Gebrand in een gereduceerde atmosfeer tot 1300° geeft het werk de warme aardekleuren van de vulkanische eilanden van Nieuw-Zeeland (tekst Galerie De Roos van Tudor)
Object(en) van de keramist: